У 1975 году свет у чарговы раз падзяліўся на «да» і «пасля». Стывен Спілберг, які так асцярожна зайшоў у ваду вялікага кіно годам раней, плюнуў на ўсё ды і нырнуў туды з галавой: на экраны выйшлі «Сківіцы». Менш за 10 мільёнаў долараў - і амаль паўмільярда збораў. Нават сёння такія суадносіны дзівіць - што ўжо казаць пра 70-х.
Пры гэтым «Сківіцы» сумленна заслужылі кожны свой цэнт - фільм апынуўся шэдэўрам, на які да гэтага часу раўняюцца адразу некалькі жанраў. Ідэальны прыгодніцкі трылер - але, што яшчэ важней, прабацька ўсіх цяперашніх блокбастараў, які змяніў падыход да прасоўванні кіно ва ўсім свеце.
Мы ж з вамі не вельмі добра ўяўляем, што такое вайна, праўда? Дзякуй богу, не вельмі. Для нас гэта абрыўкі тэлеэфіраў, апавяданні ветэранаў ды яшчэ зрэдку мастацкая літаратура - уся гэтая змрочная класіка XX стагоддзя. Але калі ад навін з іх рэальнай вайной можна лёгка адмовіцца, а ветэраны часцяком не спяшаюцца дзяліцца сваім жудасным мінулым, то кнігі нас перасьледуюць з самага дзяцінства. Увесь гэты мілітарысцкі ура-патрыятызм нам пачалі ліць у вушы яшчэ ў школе - верагодна, такім чынам хацелі выхаваць любоў да Радзімы. Але ведаеце што? Яно таго не варта. и один ребёнок не должен знать о войне — только не в его короткое детство, нет. Н і адзін дзіця не павінен ведаць пра вайну - толькі не ў яго кароткае дзяцінства, няма. 